Ό,τι χρυσό έφυγε από "πάνω" του, πήγε στο..."στόμα" του!

...Ο Χρυσόστομος προχώρησε περισσότερο. Συμβούλευσε τους φιλανθρώπους πλουσίους να μοιράζουν οι ίδιοι τις περιουσίες τους, χωρίς να τις δίδουν στα χέρια των κληρικών. Και την πλουσία διακόνισσα Ολυμπιάδα, "την αγαπητή του θυγατέρα και σεβαστή κυρία", που σκόρπιζε την τεράστια περιουσία της σε κληρικούς και επισκόπους, την επέπληξε έντονα. Η θαρραλέα αυτή πράξη ξεσήκωσε το ιερατικό σώμα, ιδιαίτερα εκείνους που κατείχαν υψηλές εκκλησιαστικές θέσεις. Κι επειδή αυτό το πάθος αποτελούσε τη ρίζα κάθε κακού, "τη μητέρα των παθών", κατά τον Παλλάδιο, όλοι οι καταχρασταί συμμάχησαν, για να τον εκδικηθούν. Η εκδίκηση - ποιός θα το πίστευε;- υπήρξε τόσο άγρια, όσο κι απροσδόκητη. Ο αυστηρός αυτός άνθρωπος, που κήρυττε με τόση ευγλωτία την αφιλοκέρδεια και τη φτώχεια, κατηγορήθηκε ο ίδιος για φιλαργυρία και αρπαγή.
Ο Ιωάννης διαδέχθηκε μεγαλοπρεπείς επισκόπους, τον Νεκτάριο για παράδειγμα, που είχε φέρει στην επισκοπική έδρα τις συνήθειες και την πολυτέλεια επάρχου της πόλεως. Ο νέος αρχιεπίσκοπος από την αρχή αγέρωχα ανέλαβε να περικόψει όλες αυτές τις πολυτέλειες. Ποτέ δεν πήρε μεταξωτά υφάσματα για τον εαυτό του, ούτε χρυσά και πορφυρά για τη συνοδεία του. Διάλεγε τα πιό κοινά υφάσματα για τους δικούς του κι ο ίδιος χρησιμοποιούσε απλό ένδυμα μοναχού. Να, η αιφνίδια μεταβολή που κατέπληξε την Κωνσταντινούπολη. Δέν σταματούσαν να τον διασύρουν για χωριατιά, για κρυφή φιλαργυρία. Ισχυρίστηκαν ότι στέρησε τους άλλους από τις γενναιοδωρίες της αγαπητής του διακόνισσας Ολυμπιάδος, για να τις καρπωθεί ο ίδιος.
Ο Χρυσόστομος θέλησε να διακοσμίσει τις εκκλησίες του με την ίδια απλότητα, που είχε αυτός και οι ακόλουθοι του. Τα μεταξωτά και χρυσά στολίδια, που διακοσμούσαν τα θυσιαστήρια των εκκλησιών, τα πορφυρά παραπετάσματα και τα πλούσια ιερατικά άμφια διέταξε να τα πουλήσουν. Τη θαυμάσια μαρμάρινη επένδυση και τους μονόλιθους κίονες, που ο Νεκτάριος προόριζε για τον καλλωπισμό της Αγίας Αναστασίας και κείτονταν καταγής περιμένοντας τον αρχιτέκτονα, τα έθεσε σε δημοπρασία. Εκποίησε τα μεγάλης αξίας ιερά σκεύη, κρατώντας μόνο τα πιό απλά. Τέλος, ένα μικρό αγροτικό κομμάτι, του οποίου η συντήρηση του φαινόταν δύσκολη και πολυδάπανη για το εκκλησιαστικό ταμείο, το απαλλοτρίωσε.
Οι αλλαγές στο προσωπικό μέσα στο επισκοπικό μέγαρο συμβάδιζαν με τις μεταρρυθμίσεις των ναών. Κατάργησε τη θέση του οικονόμου με το πρόσχημα ότι αυτοί οι άνθρωποι ήξεραν μόνο να κλέβουν και ότι, ενώ ήταν ιερείς, σπαταλούσαν το χρόνο, που τους χρειαζόταν για έργα του Θεού, στους λογαριασμούς του μαγειρείου. Αναφέρθηκα παραπάνω στη λιτότητα του τραπεζιού του Χρυσοστόμου, το οποίο φρόντιζε η Ολυμπιάδα, και στην έλλειψη κάθε επίσημης υποδοχής στην αρχιεπισκοπή. Όλα αυτά αποτέλεσαν κεφάλαια κατηγορίας, με αποτέλεσμα να τον δικάσουν για φιλαργυρία και κλοπή. Αυτά τα χρήματα της εκκλησιαστικής περιουσίας, των ιερών σκευών, των υφασμάτων, των ταπήτων, των διακοσμητικών αντικειμένων, τί τα έκανε; Αυτός που ζούσε ως φτωχός αναχωρητής, που τρεφόταν από τα χέρια της Ολυμπιάδος, που είχε αφαιρέσει από την επισκοπική του κατοικία όχι μόνο τα αναγκαία για έναν επίσκοπο αλλά και για τη φιλοξενία, η οποία ήταν για αυτόν βασικό καθήκον απέναντι στους συναδέλφους και το ποίμνιο του, τί τις έκανε αυτές τις οικονομίες; Τις έχωνε ασφαλώς σε κάποια γωνιά της επισκοπής του, στην οποία αποταμίευε σιγά-σιγά τεράστιους θησαυρούς. Επιμένουμε σ' αυτές τις κατηγορίες, επειδή προτάσσοταν στη δίκη, που ο κλήρος του κίνησε εναντίον του σε δύο Συνόδους. Εκτοξεύονταν από τους ίδιους τους ιερείς του, έφταναν ως αληθοφανείς στην αυλή και στα συμβούλια των εχθρών του.
Έχουμε μία ομιλία του, με την οποία απηύθυνε στους ακροατές του τα συγκινητικά λόγια:" O Xριστός χτυπά την πόρτα σας. Ανοίξτε Του. Του χρωστάτε το πιο ωραίο σας δωμάτιο, αλλ' Αυτός δεν σας ζητά παρά μόνο την πιο μικρή γωνιά. Δώστε του όποια θέση θελήσετε στα πίσω δωμάτιά σας μαζί με τους υπηρέτες σας, στα κελλάρια σας, στους στάβλους σας με τα γαιδουράκια και τ' άλογα σας. Αλλά φιλοξενήστε Τον!"